- zaszczycać
- глаг.• почтить• уважать• чтить* * *zaszczyca|ć\zaszczycaćny несов. kogo czym удостаивать кого чего, чем; ср. zaszczycić* * *zaszczycany несов. kogo czymудоста́ивать кого чего, чем; ср. zaszczycić
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
zaszczycać
Смотреть что такое "zaszczycać" в других словарях:
zaszczycać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaszczycaćam, zaszczycaća, zaszczycaćają, zaszczycaćany {{/stl 8}}– zaszczycić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zaszczycaćcę, zaszczycaćci, zaszczycaćyć, zaszczycaćcony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać, przynosić komuś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaszczycać — ndk I, zaszczycaćam, zaszczycaćasz, zaszczycaćają, zaszczycaćaj, zaszczycaćał, zaszczycaćany zaszczycić dk VIa, zaszczycaćcę, zaszczycaćcisz, zaszczyć, zaszczycaćcił, zaszczycaćcony «sprawiać komuś zaszczyt wyróżniając go pod jakimś względem»… … Słownik języka polskiego
czynić — ndk VIa, czynićnię, czynićnisz, czyń, czynićnił, czynićniony 1. «wykonywać, robić coś, być czynnym, działać» Wszystko, co czynił, czynił z pasją. ∆ Czynić jakimś, kimś, czymś «powodować stawanie się jakimś, kimś lub czymś» ◊ Czynić cuda… … Słownik języka polskiego
obdarzyć — dk VIb, obdarzyćrzę, obdarzyćrzysz, obdarzyćdarz, obdarzyćrzył, obdarzyćrzony obdarzać ndk I, obdarzyćam, obdarzyćasz, obdarzyćają, obdarzyćaj, obdarzyćał, obdarzyćany, książk. «ofiarować komuś coś; obdarować» Obdarzyć kogoś majątkiem, pieniędzmi … Słownik języka polskiego
